یک دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه تگزاس آمریکا موفق شد در اوقات فراغت خود طی کمتر از یک هفته جواب یک مساله ریاضی را که 50 سال حل نشده باقی مانده بود، پیدا کند.

لیزا پیچیریلو در تابستان 2018، در کنفرانسی در مورد توپولوژی و هندسه کم بعدی با یک مسئله ریاضی آشنا شد. به نظر می رسید که این یک زمینه آزمایشی خوب برای برخی از تکنیک هایی است که او قبلا به عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه تگزاس، توسعه داده بود. تا اینکه سرانجام موقع کار بر روی تز دکترای خود موفق به حل آن شد. این مساله ریاضی به “گره کانوی” معروف است.

لک-هنگ لیم آرزو دارد که ریاضیات محض و کاربردی را دوباره متحد کند. لیم گفت: “این گسست بین ریاضی محض و کاربردی در 80 سال گذشته اتفاق افتاده است. من برای بازگشت به روزهای گذشته بحث می کنم.”
تحقیقات لیم ما را به این اتحاد نزدیک تر می کند. او یادگیری ماشینی و سایر موضوعات کاربردی را با استفاده از ابزارهایی که در زمینه های ریاضی محض مانند جبر، هندسه و توپولوژی توسعه داده شده اند، مطالعه می کند.
لیم در حال حاضر استاد دانشگاه شیکاگو است، اما به گفته خودش در سنگاپور بزرگ شده و پیشتر به ریاضیات چندان علاقه‌ای نداشته، تا اینکه یک روز در دبیرستان با یک معلم فیزیک که در مقطع کارشناسی ارشد تحصیل می کرد، در مورد تحقیقات معلم صحبت می کند.

بعضی از مردم اینگونه فکر می کنند که: تنها نوع قابل احترام ریاضیات، ریاضیات کاربردی است. اینگونه افراد همیشه سعی بر این دارند که اعتماد به نفس و علاقۀ ریاضی – خوانان و ریاضی – دوستان را تضعیف کنند و آنها را به احساس پوچی برسانند.
همانطور که همینگ در یکی از سخنرانی هایش می گوید: “سالها پیش، روزی مقاله ای دربارۀ عددهای محاسبه ناپذیر به دست گرفتم که بخوانم. ناگهان به این فکر افتادم که ممکن نیست کسی وارد اتاقم شود و سراغ عدد محاسبه ناپذیری را از من بگیرد. وقتی این عددها هرگز [در عمل] مطرح نمی شوند، چرا زحمت [مطالعه آنها را ] به خود بدهیم؟ این بود که مقاله را نخوانده در سطل آشغال انداختم.”

در مقاله های قبل در مورد اهمیت بازی برای کودکان و فواید آن سخن گفتیم. حال بیایید در مورد مضرات بازی نکردن کلامی چند با یکدیگر صحبت کنیم. “محرومیت از بازی” اصطلاحی است برای توصیف پیامدهای نامطلوب کمبود بازی بکار می رود.
می دانیم که کودکان همواره نیازمند بازی هستند، اما متاسفانه با سبک زندگی پرسرعت امروزه و کم کردن زمان تفریح برای کودکان و افزایش تاکید بر پیشرفت تحصیلی، کودکان زمان کمی برای پرورش خلاقیت و بازی دارند. اما باید توجه کنند که محرومیت از بازی، باعث افسردگی در آنها، کم هوش تر شدن و در نتیجه ناسالم تر شدن آنها می شود.

در مقالات قبل دیدیم که آموزش ریاضی از طریق بازی برای کودکان چقدر می تواند مفید باشد. حال سوالی که در اینجا پیش می آید این است که چگونه می توان آموزش ریاضی را برای بزرگسالان شیرین تر و لذت بخش تر کرد؟ روش های مختلفی برای لذت بخش کردن مطالعه درس ریاضی وجود دارد که ما در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم.

بسیاری از مردم وقتی نام ریاضیات را می شنوند، احساس انزجار می کنند و می گویند که از ریاضی بدشان می آید. البته بسیاری از آنان بخاطر تجربه های بدی که در دوران مدرسه داشتند و شاید معلمانی داشتند که آن معلمان نتوانسته اند آنها به ریاضیات علاقه مند کنند و شیرینی ریاضی را به آنها بچشانند.

برای حفظ کردن فرمول ها و قضیه های ریاضی چند روش مختلف وجود دارد. قبل از آن که بخواهیم آن روش ها را توضیح دهیم، اجازه دهید بحث را طرح یک سوال آغاز کنیم؛ آیا تا به حال دقت کرده اید که ما مطالب درسی را فراموش می کنیم ولی خاطرات قشنگمان را هرگز فراموش نمی کنیم؟ آیا تا بحال به دلیل آن اندیشیده اید؟

همانطور که می دانیم شیوه مطالعه هر درس با درس های دیگر فرق دارد و برای هر درس باید شیوه خاص خود را بکار برد. برای یادگرفتن ریاضی، نیاز به تمرین های بسیار زیاد و منظم هست و با چند تمرین محدود نمی توان نتیجه مطلوب گرفت. مانند ورزشکاری که با تمرین عضلاتش را قوی می کند، شما نیز با حل تمرینات مختلف می توانید ذهن خود را آنچنان قوی کنید تا بتواند مسائل سخت را حل کند.

موضوع: سخنی کوتاه با مادران در مورد احساس گناه ناشی از وقت صرف شده برای بازی با کودکان شان.

مسلما شما با کودکان خود بازی می کنید، اما اغلب احتمالا به خاطر وقتی که به بازی کردن اختصاص داده اید، احساس گناه می کنید، چرا که چیزی مهمتر در انتظار انجام شدن است. اگر قرار بود فهرستی از همه چیزهای مهمی که در گذشته با زمان بازی با کودکتان تداخل داشت، تهیه کنید، مطمئنم فهرست مذکور امروز کمی احمقانه به نظر می رسید.

برای نشان دادن اهمیت بازی های فکری برای مغز کودک، اجازه دهید به رشد مغز در دوران کودکی نگاهی بیندازیم؛ بین دوران بارداری و سه سالگی مغز کودک بسیار تغییر می کند. در زمان تولد، تمام نورون هایی که همیشه قرار است آنها را داشته باشیم، از قبل وجود دارد. سال اول از لحاظ اندازه دو برابر می شود و در سه سالگی به هشتاد درصد حجم بزرگسالی خود می رسد. مهمتر از همه این است که سیناپس ها در طی این سال ها نسبت به هر زمان دیگری سریع تر تشکیل می شوند.