بعضی از مردم اینگونه فکر می کنند که: تنها نوع قابل احترام ریاضیات، ریاضیات کاربردی است. اینگونه افراد همیشه سعی بر این دارند که اعتماد به نفس و علاقۀ ریاضی – خوانان و ریاضی – دوستان را تضعیف کنند و آنها را به احساس پوچی برسانند.
همانطور که همینگ در یکی از سخنرانی هایش می گوید: “سالها پیش، روزی مقاله ای دربارۀ عددهای محاسبه ناپذیر به دست گرفتم که بخوانم. ناگهان به این فکر افتادم که ممکن نیست کسی وارد اتاقم شود و سراغ عدد محاسبه ناپذیری را از من بگیرد. وقتی این عددها هرگز [در عمل] مطرح نمی شوند، چرا زحمت [مطالعه آنها را ] به خود بدهیم؟ این بود که مقاله را نخوانده در سطل آشغال انداختم.”
امّا یک منتقد، در انتقاد به اینگونه افراد، می گوید: “آیا تا به حال در اطرافتان کره هفت بعدی، گروه گالوا، فضای توپولوژیک متریک ناپذیر و یا … دیده اید؟ هر علم، فن و هنری ضوابط داخلی خودش را برای تشخیص سره از ناسره دارد.”
در ادامۀ حرف جناب منتقد، باید بگویم که اگر بخواهیم اینگونه فکر کنیم، پس قسمت عظیمی از ادبیات زیر سؤال می رود، چرا که بیشتر آن برای لذت بردن است و کاربرد عملی ندارد؛ مثل بعضی از شعرهای سهراب سپهری.
پ. ن: ریچارد همینگ (1915 – 1998) از معروفترین ریاضیدانان کاربردی عصر حاضر است.
منبع: نشر ریاضی، سال11، شماره1، شماره پیاپی 21
